Mijn hoofd voelt leeg. Helder. Afgezien van de diversiteit aan virussen die zich in iedere holte van mijn lijf hebben gevestigd waardoor ik elke ochtend het idee heb dat ik onder een file op de A12 heb gelegen, maar dat terzijde. Mijn gedachten zijn opgeruimd. Mijn hoofd voelt als een

Ik houd ervan. Kerst. De lichtjes, gezelligheid, de boom, mensen die elkaar vriendelijker lijken te begroeten dan anders, het samenzijn met vrienden en familie. De gedachte eraan alleen al maakt me vrolijk. Bij ons in de straat zit een buurtwinkeltje. In december verkopen zij ook kerstbomen. Uit heel de wijk

“Kleed u zich hier maar uit…” Wat?! Nu al? Toen ik aangaf dat het ons om een introductiegesprek ging, had ik niet gedacht op de eerste afspraak al uit de kleren te moeten. Een consult met de gynaecoloog zou toch later zijn… “Doet het eigenlijk pijn?” hoor ik mezelf vragen.